Ανθρώπινη δουλεία

Στην Ανθρώπινη δουλεία, που εκτυλίσσεται από το 1885 έως το 1906, παρακολουθούμε την ιστορία του Φίλιπ Κάρεϊ, ενός ορφανού που διψά για ζωή, αγάπη και περιπέτεια. Ο μικρός Φίλιπ, με μερική αναπηρία στο αριστερό του πόδι, και με μια έμφυτη ευαισθησία που έρχεται σε σύγκρουση με το περιβάλλον του, παλεύει να βρει τη θέση του στον κόσμο. Εγκαταλείπει το ασφυκτικό περιβάλλον της αγγλικής επαρχίας και τις ψυχρές σχέσεις με τον θείο που ανέλαβε ως κηδεμόνας του, και πηγαίνει στο Παρίσι για να σπουδάσει ζωγραφική. Καθώς ανακαλύπτει πως δεν έχει το ταλέντο, επιχειρεί να συμβιβαστεί με μια συμβατική ζωή. Τότε γνωρίζει τη Μίλντρεντ, που τον οδηγεί σε μια καταστροφική, εμμονική σχέση, με ατέλειωτες συναισθηματικές και οικονομικές δυσκολίες. Ο Φίλιπ πληγώνεται και πληγώνει. Θα μπορέσει να βγει από την προσωπική άβυσσο ή θα παραμείνει δέσμιος των παθών του; Η Ανθρώπινη δουλεία είναι το πιο αυτοβιογραφικό από τα έργα του Somerset Maugham.

William Somerset Maugham (Συγγραφέας)

Ο Γουίλιαμ Σώμερσετ Μωμ (1874-1965), Άγγλος συγγραφέας από τους δημοφιλέστερους και πιο καλοπληρωμένους της δεκαετίας του 1930, γνώρισε μεγάλη επιτυχία με τα θεατρικά του έργα και έγινε πασίγνωστος για τα διηγήματά του. Γεννήθηκε στο Παρίσι. Έχασε τους γονείς του σε ηλικία δέκα ετών και μεγάλωσε με έναν συναισθηματικά απόμακρο θείο. Η εμπορική επιτυχία της πρώτης του νουβέλας “Η Λίζα του Λάμπεθ”, που εκδόθηκε το 1897, τον ώθησε να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη συγγραφή.
Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε στον Ερυθρό Σταυρό και αργότερα στη Βρετανική Μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών. Ταξίδεψε πολύ, μεταξύ άλλων στην Ινδία και στη Νοτιοανατολική Ασία. Τα ταξίδια του εμπλούτισαν τα διηγήματά του και τα μυθιστορήματά του, αλλά και τα καθαρά ταξιδιωτικά του έργα.
Από τα μυθιστορήματα, τα σημαντικότερα είναι η “Ανθρώπινη δουλεία” (1945), το “Φεγγάρι και οι έξι πένες” (1919) και η “Κόψη του ξυραφιού” (1945). Από τα διηγήματά του ξεχωρίζουν αυτά που αναφέρονται στη ζωή των Δυτικών, κυρίως Βρετανών, αποικιοκρατών στην Άπω Ανατολή. Η “Βροχή”, τα “Χνάρια στη ζούγκλα”, ο “Απομακρυσμένος σταθμός”, από τα καλύτερα του είδους τους, εκφράζουν το συναισθηματικό φορτίο των ηρώων τους εξαιτίας της απομόνωσής τους.
Ο Μωμ έγραψε σε μια περίοδο κατά την οποία η μοντερνιστική γραφή του William Faulkner, του Thomas Mann, του James Joyce και της Virginia Woolf κέρδιζε συνεχώς έδαφος και υποστηρικτές. Για αυτόν το λόγο τού ασκήθηκε κριτική για το απλό πεζογραφικό του ύφος. Ωστόσο, η μεγάλη απήχηση του έργου του τον καθιστά χαρισματικό και, κατά τούς Times, τον “μοναδικό συγγραφέα της γενιάς του που χάρισε καταξίωση και λάμψη στην αγγλική λογοτεχνία”. Πέθανε στη Νίκαια της Νότιας Γαλλίας το 1965.

 

Νίκος Α. Μάντης (Μεταφραστής)

Ο Νίκος Λαμπρόπουλος, όπως είναι το πραγματικό όνομα του Νίκου Α. Μάντη, γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Σπούδασε νομικά και ασχολήθηκε με το θέατρο. Το βιβλίο “Το μάτι του άνθους” ήταν η πρώτη του ποιητική συλλογή. Με το ψευδώνυμο Νίκος Α. Μάντης, εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων “Ψευδώνυμο” (2006), καθώς και δύο μυθιστορήματα, “Το χιόνι του καλοκαιριού” (2010) και “Άγρια Ακρόπολη” (2013), όλα από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Έχει μεταφράσει από τα αγγλικά το “Βαθέκ” του William Beckford, τα “Χίλια χρόνια καλές προσευχές” της κινέζας Yiyun Li. Έχει τιμηθεί με το βραβείο μυθιστορήματος της Ακαδημίας Αθηνών (Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη) για το βιβλίο του “Οι τυφλοί”, έχει αποσπάσει δύο φορές το βραβείο μυθιστορήματος του ηλεκτρονικού περιοδικού “Ο Αναγνώστης”, για τα βιβλία “Οι τυφλοί και Άγρια Ακρόπολη”, και έχει διακριθεί με το The Athens Prize for Literature του περιοδικού (δε)κατα για το μυθιστόρημα “Πέτρα Ψαλίδι Χαρτί”.