Ελληνικό Θέατρο μεταξύ της Αρχαιότητας και της Ανεξαρτησίας – Μια Ιστορία της Αναβίωσης από τον τρίτο αιώνα π.Χ. έως τα 1830

Η πρώτη αυτή γενική ιστορία του Ελληνικού Θεάτρου από τους Ελληνιστικούς χρόνους μέχρι την εγκαθίδρυση του σύγχρονου Ελληνικού κράτους το 1830 συνιστά μια ριζική αποστασιοποίηση από τις παραδοσιακές μεθόδους της ιστοριογραφίας. Τείνουμε να πιστεύουμε για την ιστορία ότι ξεδιπλώνεται σαν μια γραμμική συνέχεια σε μιαν εξελικτική μορφή· ωστόσο η ιστορία του ελληνικού θεάτρου είναι κάπως διαφορετική. Αφότου το κλασικό παραδοσιακό θέατρο ολοκλήρωσε τον κύκλο του περί τον έκτο και έβδομο αιώνα, κανένα παραδοσιακό δράμα δεν γράφτηκε ή παραστάθηκε επί σκηνής σε ολόκληρο τον τότε ελληνόφωνο κόσμο για πολύ, εξαιτίας κυρίως της πολέμιας στάσης της Ορθόδοξης Εκκλησίας απέναντι στα θεάματα. Παράλληλα, πάντως, με την αναβίωση του θεάτρου στην Αναγεννησιακή Ιταλία, το Ελληνικό θέατρο επανακάμπτει στην Ενετοκρατούμενη Κρήτη κατά τον ύστερο δέκατο έκτο αιώνα. Τα χρόνια που ακολούθησαν έφεραν την παλινόρθωση του θεάτρου σε διάφορες περιοχές, αν και αυτή χαρακτηρίζεται από αναρίθμητα χάσματα και ασυνέχειες όσον αφορά στη γεωγραφία, την υφολογία, τις θεματολογικές προσεγγίσεις και ιδεολογίες. Αυτές οι ποικιλόμορφες εξελίξεις «εξομαλύνονται» μόνο με την εδραίωση του Ελληνικού Εθνικού Κράτους.

Walter Puchner (Συγγραφέας)

Ο Βάλτερ Πούχνερ γεννήθηκε και σπούδασε στη Βιέννη, αλλά τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα έχει ζήσει στην Ελλάδα. Είναι επίτιµος και οµότιµος καθηγητής Θεατρολογίας στο ΕΚΠΑ (ιδρυτής του Τµήµατος Θεατρικών Σπουδών µαζί µε τον Σ. Α. Ευαγγελάτο) και παρασηµοφορηµένο µέλος της Ακαδηµίας Επιστηµών της Αυστρίας. Επίσης, έχει διδάξει πολλά χρόνια στο Πανεπιστήµιο της Βιέννης, καθώς και σε πολλά ευρωπαϊκά και αµερικανικά Πανεπιστήµια.
Έγραψε πάνω από 120 βιβλία στα ελληνικά, αγγλικά και γερµανικά και δηµοσίευσε περί τα 500 µελετήµατα και περισσότερες από 1.000 βιβλιοκρισίες, για θέµατα της ιστορίας του ελληνικού και του βαλκανικού θεάτρου, καθώς και περί ελληνικής και συγκριτικής λαογραφίας και νεοελληνικών σπουδών και περί της θεωρίας του θεάτρου και του δράµατος. Από πολύ νέος γράφει ποίηση (κυρίως στα ελληνικά) αλλά µόνο πρόσφατα άρχισε να δηµοσιοποιεί τα έργα του.
Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει περισσότερες από 20 ποιητικές συλλογές.

 

Δημήτριος Σταμάτης (Μεταφραστής)