Η εκδίκηση του Σαλαθιήλ

Το χρονικό μιας εκδίκησης, μέσα σε μυθικούς κόσμους με παράξενα πλάσματα… κόσμους όπου όλα μπορούν να συμβούν. Στον Ελιέζερ, έναν κόσμο κρυμμένο και μακρινό, η μαγεία, η απιθανότητα και η ρευστότητα του καλού και του κακού κατοικοεδρεύουν στις ζωές και στον θάνατο των πλασμάτων του. Ο Σαλαθιήλ είναι ο ήρωας ενός άλλου κόσμου, στην απαρχή μιας πορείας μεγάλης, στο τέλος της οποίας πάντα θα μάχονται η δυσβάσταχτη εξιλέωση και η θλίψη της θυσίας του ατόμου για τον κόσμο του. Πριν καν αρχίσει η κατάρρευση της πολύχρωμης κοινωνίας του Ελιέζερ, θα προηγηθεί η πτώση και η αναζωπύρωση της ευτυχίας του Σαλαθιήλ. Θα μπορέσει να επιβιώσει σ’ έναν τόσο δύσκολο, αν και όμορφο, κόσμο; Θα βρει την άκρη στο μυστήριο που τάραξε τη γαλήνια ζωή του; Πώς αντιμετωπίζεται η εκδίκηση σ’ έναν κόσμο διαφορετικό από τον δικό μας; Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο της τριλογίας για τον κόσμο του Ελιέζερ. Εδώ ξετυλίγεται το χρονικό της ιστορίας που πυροδοτεί τη ζωή και το απόμακρο πεπρωμένο μας. Και ξεκινά όπως κάθε ιστορία εκδίκησης που σέβεται τα αίτια, την οδύνη, την υπόστασή της: με μια δολοφονία. “Η ώρα είχε περάσει. Ο Σαλαθιήλ ένιωθε μικρές ενοχλήσεις στο στομάχι του, κι αποφάσισε πως είχε έρθει πια η ώρα να σπάσει την ευγενική απομόνωση του πατέρα του και να τον καλέσει για δείπνο. Πήγε στην κάμαρά του… Δεν τον βρήκε εκεί. Έψαξε και στο υπόλοιπο σπίτι. Τον κάλεσε πολλές φορές, σε μια στιγμή νόμισε πως αστειευόταν… Άνοιξε την εξώπορτα, αρκετά παραξενεμένος. Αντίκρισε τον πατέρα του στη ρίζα μιας κοντινής βαλανιδιάς. Ήταν ασάλευτος. Χαμογέλασε μόνος του και φώναξε περιπαιχτικά μα με μια τρυφερότητα γνώριμη πολύ: “Πατέρα έφαγα τον κόσμο να σε βρω κι εσύ ξεράθηκες στον ύπνο.” Και γέλασε μόνος του πάλι. Το χαχανητό του ακούστηκε παράταιρο μες στη σιωπή της ήσυχης νυχτιάς. Αίφνης σοβάρεψε… Καμία ανταπόκριση από το ασάλευτο κορμί του πατέρα του, του Ελιακείμ. Προχώρησε αργά προς το μέρος της γέρικης δρυός και κοκάλωσε μπρος στο άψυχο κουφάρι του πατέρα του. Μια πληγή απ’ όπου ανάβλυζε γαλαζωπό αίμα έχασκε στο στήθος του… Ο γιος έμεινε για ώρα καρφωμένος μπροστά στον πατέρα του αντικρίζοντας την αγριότερη σκηνή της ζωής του. Τον μοναδικό άνθρωπο που αγάπησε, παραιτημένο, σκοτωμένο κατά γης…”