Tο “Καπούτ” ανήκει στα πιο σκληρά βιβλία που έχουν γραφτεί για τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Eίναι το χρονικό της πολιτιστικής και ηθικής κατάρρευσης της Eυρώπης όπως τις καταγράφει ο συγγραφέας ως αυτόπτης μάρτυρας. […] Για ποια Eυρώπη μάς μιλάει ωστόσο ο Mαλαπάρτε; Eίναι η Eυρώπη των πολέμων και των μετόπισθεν, μια ήπειρος ταξική, ρατσιστική, υποκριτική, που οι “ραφιναρισμένες” της ευαισθησίες έχουν οδηγήσει στον απόλυτο κυνισμό. […] γι’ αυτό kaputt. Eδώ τελειώσαμε είναι σαν να μας λέει ο συγγραφέας. Πάμε παρακάτω. Tι θα βρούμε εκεί ένας θεός το ξέρει! Kι αν προκύπτει κάποιο συμπέρασμα που ισχύει στο διηνεκές, είναι ότι ο πολιτισμός χρεοκοπεί από τη στιγμή που χάνει τα τελευταία ψήγματα της αθωότητάς του.
(Από τον πρόλογο του Αναστάση Βιστωνίτη)
Η Ευρώπη πεθαίνει. Σωρός ερειπίων, θέατρο καταστροφής και θανάτου, η Γηραιά Ήπειρος σέρνει το μακρύ της ψυχορράγημα μέσα στη φρίκη του πολέμου. Στο μεταξύ, πρίγκιπες και πρέσβεις, κορυφαία στελέχη και κυρίες της αριστοκρατίας, ο καλός κόσμος της υψηλής κοινωνίας και των μποέμ καλλιτεχνών και λογοτεχνών, παρηκμασμένος, χρονοτριβεί εν μέσω διπλωματικών γευμάτων και λαμπρών δεξιώσεων. Γραμμένο μεταξύ του 1941 και του 1943, το Καπούτ είναι ένα έντονα λυρικό μυθιστόρημα και μαζί μια ωμή μαρτυρία για τη φρικτή πραγματικότητα της εποχής.
Curzio Malaparte (Συγγραφέας)
Ο Κούρτσιο Μαλαπάρτε, ψευδώνυμο του Κουρτ Έριχ Σούκερτ, γόνος της ένωσης του πλούσιου σάξονα Έρβιν Σούκερτ και της λομβαρδής Εβελίνα Περέλι, γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου 1898 στο Πράτο. Μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, στον οποίο και πολέμησε, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στη δημοσιογραφία. Από το 1922 ο Μαλαπάρτε ήταν ενεργό μέλος του Φασιστικού Κόμματος. Εξέδωσε τα πρώτα του βιβλία τη δεκαετία του 1920, αλλά κέρδισε τη διεθνή αναγνώριση με τα δύο αριστουργήματά του το “Καπούτ” (1944) και το “Δέρμα” (1949). Αποστασιοποιημένος από το φασισμό ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1930, ο Μαλαπάρτε θα αποκτήσει κομμουνιστική κομματική ταυτότητα, θα δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το μαοϊσμό, ενώ λίγο πριν από το θάνατό του θα ασπασθεί τον καθολικισμό. Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, πέθανε στη Ρώμη τον Ιούλιο του 1957.
Παναγιώτης Σκόνδρας (Μεταφραστής)
