Οι κατάσκοποι των Βαλκανίων

Ελλάδα, 1940. Όχι η Ελλάδα των ηλιόλουστων διακοπών, αλλά η Ελλάδα του Βορρά, της Μακεδονίας, των Βαλκανίων – και, πιο συγκεκριµένα, η Θεσσαλονίκη. Σ’ αυτό το λιµάνι µε την αρχαία ιστορία, τις αποβάθρες και τους οίκους ανοχής, τα σκοτεινά σοκάκια και τα τουρκικά αρχοντικά, εκτυλίσσεται ένα αγωνιώδες πολιτικό δράµα. Στα βόρεια σύνορα, ο ελληνικός στρατός έχει αναχαιτίσει την επίθεση του Μουσσολίνι, απωθώντας τις ιταλικές µεραρχίες πίσω στην Αλβανία – κατάγοντας την πρώτη νίκη ενάντια σε µέλος του Άξονα, που έχει υποτάξει ήδη το µεγαλύτερο µέρος της Ευρώπης. Αλλά ο Αδόλφος Χίτλερ δε θα ανεχτεί τέτοια προσβολή: την άνοιξη θα εισβάλει στα Βαλκάνια, και το µόνο που µπορεί να κάνει ο λαός της Θεσσαλονίκης είναι να παρακολουθεί και να περιµένει. Στο επίκεντρο αυτού του δράµατος βρίσκεται ο Κωνσταντίνος -Κώστας- Ζαννής, υψηλόβαθµο στέλεχος της αστυνοµίας, επικεφαλής µιας υπηρεσίας που χειρίζεται πολιτικές υποθέσεις “ειδικού” ενδιαφέροντος. Και ενώ επίκειται η εισβολή των Ναζί, αρχίζει ο χορός των κατασκόπων – τουρκικό προξενείο, γερµανικές µυστικές υπηρεσίες, Βρετανοί…Την ίδια στιγµή, τα ερωτικά πάθη φουντώνουν στην πόλη. Ο Ζαννής δεν αποτελεί εξαίρεση· ζει τον έρωτα στην αγκαλιά µιας εκπατρισµένης Αγγλίδας, ιδιοκτήτριας σχολής µπαλέτου, µιας Ελληνίδας µε κάπως ιδιαίτερα γούστα και της συζύγου ενός ντόπιου βαθύπλουτου εφοπλιστή… Από τη Θεσσαλονίκη στο Παρίσι, στο Βερολίνο και πάλι πίσω, οι “Κατάσκοποι των Βαλκανίων” είναι ένα καθηλωτικό µυθιστόρηµα για έναν άντρα που δοκιµάζει τα πάντα και ρισκάρει τα πάντα ορθώνοντας το ανάστηµά του στη µεγαλύτερη κτηνωδία που έχει γνωρίσει ο κόσµος. “Υπάρχουν πολλοί τρόποι να διατηρηθεί η αγωνία του αναγνώστη στα αστυνοµικά µυθιστορήµατα… ο Άλαν Φερστ δεν ακολουθεί τη συνταγή. Και είναι σπουδαίος στο είδος του”. (Στάθης Ευσταθιάδης, “Το Βήµα”)

Alan Furst (Συγγραφέας)

 

Χριστιάννα Ε. Σακελλαροπούλου (Μεταφραστής)