Ριζωμένα λόγια – Μεσσηνιακά παραμύθια

Από μικρό με μάγευε και με γοήτευε το παραμύθι! Καθόμουν δίπλα στην κυρά-Γεωργία, τη συχωρεμένη τη μάνα μου, που καταγόταν από το Χανδρινού, με ρίζες από τα μέρη της Αρκαδίας, και όσο αυτή έπλεκε ή έβαφε καρέκλες στο μαγαζί μας στην αγορά της Μεσσήνης, για να με απασχολεί και να με έχει δίπλα της, αρχίναγε το τραγούδι και το παραμύθι… Έτσι μπήκαν στη ζωή μου τα παραμύθια και ριζώσανε, γιατί όπως φαίνεται τα λόγια ριζώνουν και βγάνουν κλαδιά και παρακλάδια! Κι αυτή η συλλογή είναι ένα μέρος μόνο απ’ όσα έχω ακούσει. Προσπάθησα να τα αποδώσω όσο καλύτερα τα θυμάμαι και με τον χαρακτηριστικό τρόπο που μιλούσαν οι περισσότεροι κατά την αφήγησή τους, προφανώς μιμούμενοι τους γονείς και τους παππούδες τους από τους οποίους και τα γνώριζαν… Ελπίζω το αποτέλεσμα να μην απογοητεύσει τον αναγνώστη και να τον κάνει να ταξιδέψει και αυτός νοερά στα χρόνια εκείνα τα όχι και τόσο μακρινά, που τα παραμύθια όπως και όλες οι άλλες ιστορίες, οι θρύλοι και οι παραδόσεις ήταν ένα σημαντικό κεφάλαιο στην καθημερινή ζωή, όχι μόνο ως διασκέδαση και ψυχαγωγία αλλά κυρίως ως διδακτικό μέσο ιδεών και αξιών της προφορικής μας παράδοσης, μέσα από τα κρυμμένα μηνύματα και τη συμβολική γνώση που εμπεριέχεται στα νοήματά τους!

Ευάγγελος Αν. Λαμπρόπουλος (Συγγραφέας)

Ο Ευάγγελος Αν. Λαμπρόπουλος γεννήθηκε το 1970 και κατοικεί στην Μεσσήνη. Είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών.
Η ενασχόλησή του με την ελληνική παράδοση και εν γένει με τη Λαογραφία εντοπίζεται στην εποχή της φοίτησής του στο δημοτικό σχολείο. Από μικρό παιδί έμαθε να τραγουδά παλαιά τραγούδια, που άκουγε στο στενό και ευρύτερο οικογενειακό του περιβάλλον. Σε νεαρή ηλικία άρχισε να καταγράφει τραγούδια, ήθη, έθιμα, παραδόσεις, παροιμίες, παραμύθια καθώς και κάθε τι που είχε σχέση με την παράδοση και τον λαϊκό πολιτισμό της Μεσσηνίας.
Ως φοιτητής άρχισε να συστηματοποιεί το συγκεντρωμένο υλικό και παράλληλα να δραστηριοποιείται ως μαθητής/χορευτής στα χορευτικά τμήματα του Πανεπιστημίου Αθηνών (Π.Ο.Φ.Π.Α.), του Θεάτρου της Δώρας Στράτου και σε πολλούς τοπικούς συλλόγους και σωματεία της Αθήνας. Παράλληλα ξεκίνησε την καταγραφή της μουσικοχορευτικής παράδοσης και της λαογραφίας των Φαράσων της Καππαδοκίας, προσπάθεια που απέδωσε δύο εργασίες όπου αποτυπώνεται για πρώτη φορά σχεδόν το σύνολο των χορών και των τραγουδιών καθώς και οι ενδυμασίες της περιοχής. Ταυτόχρονα ασχολήθηκε με τις παραδοσιακές ενδυμασίες της Μεσσηνίας, με την καταγραφή παραδοσιακών τοπικών τραγουδιών και με το παραμύθι. Ασχολήθηκε ειδικότερα με τη Λαογραφία, την Ιστορία και την Εκκλησιαστική Ιστορία της Μεσσήνης και κατόπιν μητροπολιτικής εγκυκλίου συγγράφει το 2008 ιστορικά μνημόνια για δύο από τους παλαιούς ναούς της πόλης.
Είναι μέλος της Δ.Ο.Λ.Τ. και από το 1995 μέλος και κεντρικός χοροδιδάσκαλος του Μορφωτικού Συλλόγου Μεσσηνίας και για σειρά ετών δραστηριοποιήθηκε στην παραδοσιακή και ρεμπέτικη κομπανία του Συλλόγου, ενώ παράλληλα οργάνωσε και την πρώτη χορωδία ενηλίκων, στην οποία δίδαξε παραδοσιακό τραγούδι. Από το 2013 διδάσκει παραδοσιακό χορό στον Δημοτικό Χορευτικό Όμιλο Μεσσήνης, μέσα από τις δράσεις του οποίου προωθεί την αναβίωση παλαιών τοπικών εθίμων και την προβολή της ιδιαίτερης τοπικής μουσικοχορευτικής παράδοσης. Από το 2017 έχει αναλάβει ως δάσκαλος το Χορευτικό Τμήμα της Ενορίας του Αγίου Παντελεήμονος Διαβολιτσίου και από το 2022 και τις χορευτικές ομάδες του Συλλόγου Γυναικών Πεταλιδίου.

(Πηγή: “Εκδόσεις Όταν”, 2025)