Το πλυντήριο

Σε ένα πολύ κοντινό μέλλον (ή και σε ένα ακόμη κοντινότερο παρόν) δυο γυναίκες συναντιούνται τρεις φορές σε ένα δημόσιο πλυντήριο ρούχων. Στις συναντήσεις τους μιλούνε για τα παιδιά τους, για τα εκπαιδευτικά ντοκιμαντέρ του Διαδικτύου, για την τρομερή δύναμη της Εξέλιξης. Ωστόσο σύντομα οι θεατές μαθαίνουν και για μια Αρένα, για δημόσιους αποκεφαλισμούς κοριτσιών σε ζωντανή τηλεοπτική κάλυψη, για ένα αγόρι που γυαλίζει το τσεκούρι του, για το άρωμα του πεύκου που ευωδιάζει στα φρεσκοπλυμένα ρούχα. Τι σημαίνει εντέλει η Εξέλιξη; Και πώς μπορεί να είναι καλοσύνη ένα τσεκούρι που κατεβαίνει; Από ποια αίματα καθαρίζουν τα ρούχα στο πλυντήριο; Ένα δυστοπικό θρίλερ για την κυρίαρχη Ευγονική – και τα εγκλήματα των καλών ανθρώπων που περιμένουν υπομονετικά να τελειώσει το πλυντήριό τους. Πρόκειται για το 32ο έργο από τον συγγραφέα του Μέγκελε και του Lebensraum. ~ Σημείωμα του συγγραφέα «Γραμμένο στον καιρό του εγκλεισμού του Covid19, το “Πλυντήριο” ξεκίνησε από ένα θεμελιακό αίτημα που με απασχολεί εδώ και πολλά χρόνια: Το πώς ο καλός διαφωτισμένος άνθρωπος της Δύσης γίνεται υποδοχέας και εντέλει φορέας του χειρότερου κακού: του ευγονικού φόνου. Κάποτε, ύστερα από πολλές αποτυχημένες απόπειρες, αναδύθηκε μέσα στοn νου μου μια συνθήκη: Δυο καλές γυναίκες, δύο μητέρες, σε ένα δημόσιο πλυντήριο – δυο γυναίκες που περιμένουν να ξεπλύνουν τα ρούχα τους από τα αίματα. Γύρω θα απλώνει μια μυρωδιά πεύκου. Αμέσως σχηματίστηκαν τα πάντα, το έργο ολόκληρο: Οι Δημόσιοι Αποκεφαλισμοί των κοριτσιών, το τσεκούρι του Μο, η Αρένα, ο Νόμος, η Εξέλιξη, ο θόρυβος που κάνει η Γη όταν γυρίζει, οι άνθρωποι που συνηθίζουν τα πάντα. Αυτοί οι “καλοί άνθρωποι” που γίνονται και θα γίνονται οι φορείς του κακού είμαστε εμείς. Το “Πλυντήριο” ας είναι ένα σήμα κινδύνου για όσα εγκλήματα ετοιμαζόμαστε να κάνουμε». ~ «Στα πλαίσια μιας δυστοπικής και απανθρωποποιημένης κοινωνίας, το Πλυντήριο συνιστά ένα ακόμη κεφάλαιο του Ανθρωπιστικού Μανιφέστου του Τριαρίδη στο οποίο κραυγάζει πως δεν υπάρχουν άνθρωποι δεύτερης διαλογής – και πως δεν μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε αληθινή ανθρώπινη ζωή δίχως την ανθρώπινη ηθική τάξη και αξία». Γαλάτεια Βασιλειάδου (από το επίμετρο του βιβλίου)

Θανάσης Τριαρίδης (Συγγραφέας)

Ο Θανάσης Τριαρίδης γεννήθηκε το 1970 στη Θεσσαλονίκη. Υπήρξε ακτιβιστής για τα κοινωνικά δικαιώματα των τσιγγάνων στα χρόνια 1996-2001 και από το 2009 είναι αντιρρησίας συνείδησης. Από το 2000 έχει εκδώσει 60 βιβλία με αφηγήσεις και δοκίμια – ανάμεσα σε αυτά τα μυθιστορήματα Ο άνεμος σφυρίζει την Κουπέλα, τα μελένια λεμόνια, τα Χλωρά Διαμάντια κ.ά. Επί χρόνια διοργανώνει σεμινάρια πάνω σε διάφορους άξονες δυτικού πολιτισμού, καθώς και εργαστήρια πυροδότησης θεατρικής γραφής. Όλα τα βιβλία του και τα θεατρικά έργα του βρίσκονται και διατίθενται ελεύθερα στην ιστοσελίδα triaridis.gr και στην Ανoιχτή Βιβλιοθήκη (www.openbook.gr/tag/thanasis-triaridis/).
Έχει εκδώσει (έντυπα ή ηλεκτρονικά) 30 θεατρικά έργα (ανάμεσά τους ο Μένγκελε, ο Οιδίνους, το Lebensraum, η τριλογία Leopold, Football, HIV το Πλυντήριο, η Κουκούλα, ο Frankenstein 3.R κ.ά.) Από αυτά έχουν προκύψει περισσότερες από 60 παραστάσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, της Γερμανίας, των Η.Π.Α. και της Κύπρου, καθώς και στο Διαδίκτυο. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά.
Στα χρόνια 2007-2020 έκανε πάνω από 1500 σεμινάρια με θέματα δυτικού πολιτισμού. To 2020 δημιούργησε μαζί με την Αγγελική Τριαρίδου την ανοιχτή διαδικτυακή Ακαδημία Τα μελένια λεμόνια (όπου μέχρι σήμερα -2023- έχουν γίνει πάνω από 600 διαδικτυακά σεμινάρια για τον δυτικό πολιτισμό).
Από το 2017 ως το 2019 διοργάνωσε θεματικά Εργαστήρια Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής (όπου γράφτηκαν 135 πρωτότυπα θεατρικά έργα). Από το 2019 συνεργάστηκε με με τον Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη και τον Δημήτρη Τάρλοου για τη Σχολή Πυροδότησης Θεατρικής Γραφής του Θεάτρου Πορεία, όπου μέχρι σήμερα (2023) έχουν γραφτεί περισσότερα από 200 πρωτότυπα θεατρικά έργα.