Χάπι end

Η Έλσα μισεί το ροζ. Στον ουρανό της ζωής της δεν υπάρχουν ροζ συννεφάκια. Γι’ αυτό, προτιμά το απόλυτο χρώμα: μαύρο. Άλλωστε, όταν έχεις μια μάνα που πάντα σε θεωρεί ως τον πιο αδύναμο κρίκο, έναν αδερφό που δε χρειάζεται να προσπαθήσει πολύ για να σε επισκιάσει κι έναν πατέρα που μπροστά του ο Σκρουτζ θα ήταν ο σπάταλος της παρέας, πώς να μη γεμίσεις ερωτηματικά; Τι να σου κάνει κι ο ψυχολόγος; Μια ζωή έμαθε ότι για τίποτα δεν είναι ικανή. Κρίμα το βασιλικό όνομα της ψευδής γιαγιάς Ελισάβετ, που αν κατά λάθος δαγκώσει τη γλώσσα της, θα πεθάνει από το δηλητήριό της. Ζωή κλειδαμπαρωμένη στο κρυμμένο βάζο, που δεν της επιτρέπεται να τη γευτεί. Απόντος και του έρωτος, φτάνει στα όριά της. Ο αδερφός της ο Μιλτιάδης φεύγει και αφήνει πίσω του συντρίμμια. Πάει να σπουδάσει κι αντί γι’ αυτό ερωτεύεται. Ποιον, ποια; Θα δείξει. Ευτυχώς, κι η Έλσα είναι φοιτήτρια πια. Αλλά αντί για πάρτι αρχίζουν τα προξενιά. Θου Κύριε! Είπαμε, αγαπάτε αλλήλους, όχι ακαταλλήλους. Θέλει να ζήσει, αλλά δεν υπάρχει και κανένα σχολείο που να σε μαθαίνει να ζεις. Το μόνο πλάσμα, ή έτσι τουλάχιστον νομίζει, που στέκεται πλάι της είναι η πιστή της φίλη, η Ελένη. Τα ροζ χαπάκια όμως κάνουν δουλειά, μα τα λάθη μεγαλύτερη. Όλα αλλάζουν, καθώς το πρώτο που θα μάθει είναι ο εαυτός της. Όταν μάλιστα ο Μιλτιάδης κουβαλάει και το πρόσωπο… ε, τότε η συντέλεια δε θα αργήσει. Ή μήπως η αρχή του δικού της χάπι end; Τι έγινε, ρε παιδιά; Η γιαγιά γιατί μαρμάρωσε; Μα τίποτα δεν μπορεί να είναι φυσιολογικό σε αυτό το σπίτι; Άξαφνα το κουδούνι χτυπά. Συγγνώμη, κύριε, ποιος είστε; Ο έρωτας. Ήρθα να σας αποτελειώσω. Ωχ, Παναγία μου! Ηρέμησε, Έλσα. Όλα είναι στο μυαλό, έχει δίκιο ο μεγάλος αδερφός. Η ευτυχία είναι θέμα επιλογής, δικής σου επιλογής.

Μαίρη Πίσια (Συγγραφέας)

H Μαίρη Πίσια γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Μεσαιωνική και Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και από το 1990 εργάζεται στη δημόσια εκπαίδευση ως φιλόλογος. Έχει συμμετάσχει σε συγγραφικές και ποιητικές ομάδες κι έχει βραβευτεί σε διαγωνισμούς διηγήματος και ποίησης. Το 2009 εμφανίστηκε πρώτη φορά στο χώρο του βιβλίου με τη συμμετοχή της στη συλλογή διηγημάτων “7ψυχές7ζωές”. Το 2011 και το 2012 δύο θεατρικά της παρουσιάστηκαν στο διεθνές φεστιβάλ του θεάτρου Πέτρας και στα πολιτιστικά δρώμενα του δήμου Ιλίου. Το 2012 εξέδωσε τη συλλογή παραμυθιών “Τρεις δράκοι, μα τι δράκοι!”, το 2014 τη συλλογή διηγημάτων “Ζωή σε δέκα καρέ” και το 2016 το πρώτο της μυθιστόρημα, με τίτλο “Στη δίνη του ονείρου”. Το έργο “Ιριδίζουσες σιωπές” αποτελεί την πρώτη της ποιητική συλλογή.
Ζει στην Αθήνα, είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.